क्षितिज (कविता)

टाढा धेरै टाढाबाट हेर्छु
उसले तिमीलाई छोए जस्तै लाग्छ ।
फेरि हेर्छु
उसलाई तिमीले झ्याप्प
अँगालो हाले जस्तै लाग्छ ।
बेला उसलाई तिमीले छेडे जस्तो
बेला उसले तिमीलाई थिचे जस्तो
जति नजिकबाट चुम्न खोज्छु
तिमी उति उति टाढा लाग्छ ।
तर,
उसको स्पर्श
र
तिम्रो अङ्कमाल उस्तै लाग्छ ।।
हरदिन
बिहान सूर्योदय
र
साँझ सूर्यास्त हुन्छ
दुबैपटक तिम्रो सौन्दर्य मौलाउँछ।
प्रत्येक साँझ शीतलता बोकेर
टाढैबाट
तिमीलाई चिहाउँदै जून उदाउँछ
उसैगरी बिहान
तिमीलाई नजिकबाट चिहाउँदै
न्यानो छरेर जून अस्ताउँछ ।
यी दुबै रमिता नियाल्छु
र
पिरोलिन्छु
तिम्रो न्यानो स्पर्शको
पर्खाईमा
मिठा सपना तुन्दै
म,
बेला बिताई रहन्छु ।
तर,
टाढाबाट
यी सबै सौन्दर्य
चिहाएर टोल्हाउनुको मज्जा
सायदै,
तिम्रो पोल्टामा पर्दैन ।
३३
छामेको सौन्दर्य
र
चिहाएको सौन्दर्य
अनि
कल्पनाको सौन्दर्य
सबैका अनुभूति फरक फरक हुन्छन्
त्यसैले त
क्षितिज !
तिम्रा र मेरा अनुभूति फरक छन् ।
कल्पना र भोगाई फरक छन् ।
म तिमीलाई
कल्पनाले स्पर्श गर्छु,
सम्झनाले निथ्रुक्क भिजाउँछु,
र,
निरन्तर निरन्तर खोजिरहन्छु
तिम्रो,मेरो र आकाशको
सम्बन्धको परिभाषा ।